Freegan mugimenduak kontsumo sistema bidezkoagoa aldarrikatzen du bederatzieko hamarkadatik. Horretarako, bertako ekintzaileek zaborraren egoera onean dagoen janaria biltzen dute, eta herri afariak eta oturuntzak ere antolatzen dituzte. Arazoa dirudien arren, edo, are gehiago, osasunarentzat arriskutsua. Diana Aller kazetariak gaia ikertu zuen duela hilabete batzuk Tentacionesentzat. Diana bere artikuluan dio bere elikadura gehiena zaborretik zetorrela. Bere erosketa-poltsan, Florette entsaladatik (epemuga gertu zuten), iraungita zeuden opiltxoak edo sutan zeuden “eco” jogurtak zeuden, berak inoiz erosiko ez zituenak.

Hartzitutako esnekiek kontsumorako gehienezko epea izan behar zutela ezartzen zuen araua 2013an indargabetu zen. Orduz geroztik, enpresek erabaki dezakete produktu horiek zer kontsumo-data eman. Baina data horrek bakarrik markatzen du elikagaiak noiz galtzen dituen usan edo zapote propietateak, nahiz eta intoxikazio arriskua gutxienekoa izan adituen arabera. 

Neurri hori elikagaiak alferrik ez galtzeko estrategia baten barruan kokatzen zen. Xahutze horren aurkako araudi zehatzik ez duen herrialde batean, ordea. Frantzian existitzen den bezala, urrunago joan gabe. Horrelako estrategiak ditugu, besteak beste, Nekazaritza Ministerioarenak: “Uste dugu politikak hornikuntza-kateko eragile guztien kontzientziaziora, hezkuntzara eta erantzukidetasunera askatasuna errespetatuz, haien beharretara gehien egokitzen diren produktuak eskaini eta aukeratzeko”.